⠀
Агрессор оның әрекеті жәбірленушінің жеке басына жасалған зорлық-зомбылық екенін тіпті түсінбейді де. Ол қиналғанда, басқалары онымен қолданып жатыр деп ойлап,өзінің ғана азап шегетініне сенімді болуы мүмкін.
⠀
Өз кезегінде, жәбірленуші өзін кінәлі, ақымақ және қиынсыз санап өмір сүреді. Ол өзін қабырғаға тақалып, бұрышқа тірелгендей дәрменсіз сезінеді. Жәбірленуші жағдайды өзгерту үшін не істесе де, қолынан келмей жатады. Барған сайын ұят және өзін кінәлі сезіну тек ұлғая түседі.
⠀
Ең қорқыныштысы – кінә және ұят сезімдеріне тез үйреніп кетуге болады. «Тоқтат! Менімен былай істеуге болмайды!» деп айтуға күш пен батылдық жетпейді. Ең болмағанда, алдымен өзіңе. Жәбірленушінің ішкі бағалауы толығымен Агрессордың сыртқы еркіне бағынады. Егер Агрессор: «Неменеге кірісіп жатсың? Сен 10 жыл декретте отырсың, түк білмейсің!» десе, Жәбірленушінің ойы да дәл осындай болады.